Για τη θεατρική παράσταση "Ήρθες και θα μείνεις"...

Πέρασα μια απο τις πιο ευχάριστες βραδιές των τελευταίων χρόνων χθες στο θέατρο Ιλίσια, στην συναρπαστική κωμωδία “Ήρθες και θα μείνεις” με πρωταγωνιστές τον Γρηγόρη Βαλτινό και τη Ζέτα Μακρυπούλια. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστό θεατρικό ζευγάρι για το κλασικό αυτό έργο των Ρενέ Τέϊλορ και Τζόζεφ Μπολόνια. O Γρηγόρης, με το εκτόπισμα του έμπειρου παλιού ηθοποιού και με την πάντα γοητευτική φωνή του, παίζει διαβολικά με τον ρόλο του διασκεδάζοντας το αφάνταστα. Ξεκινάει αμήχανος, εσωστρεφής και αντιδραστικός (με τις ατάκες του πότε απαξιωτικές και πότε φαλοκρατικά φαρμακερές) για να φτάσει στην απόλυτη παράδοση στην μαγεία του έρωτα. Αγαπώ τον Γρηγόρη γιατί σέβεται την κωμωδία, δεν την θεωρεί ευκολία και αρπαχτή και γιατί επικεντρώνεται (και ως σκηνοθέτης) στη σπουδαιότητα της λεπτομέρειας: μια γκριμάτσα, μια κίνηση του χεριού, ένα διαπεραστικό βλέμμα.

Δίπλα του η αγαπημένη μου Ζέτα, που κάνει Τέχνη σε μια χώρα που δεν θα της συγχωρέσει ποτέ πως είναι ΚΑΙ όμορφη ΚΑΙ ταλαντούχα, αλλά που τελικά και αυτή της η εμφάνιση είναι και μια προσωπική της νίκη απέναντι στους “ανθρωποφάγους”. Η Λώρα της είναι ένας δροσερός και απορρυθμιστικός σίφουνας. Κυριαρχεί στη σκηνή με τον αέρα μιας πολύπειρης ηθοποιού, με όμορφες πόζες και ύφη και με μια ανεπιτήδευτη κινησιολογία κλασικής κωμικής ηθοποιού. Είναι ένα τρελό διαβολοκόριτσο η Λώρα της που φέρνει τα πάνω κάτω στον ορθολογισμό και στην αυτοκυριαρχία του Βίτο.

Ενα υπέροχο έργο, ένα ταιριαστό θεατρικό ζευγάρι που διαχειρίζεται συναρπαστικά όλες της δυνάμεις της εναντίωσης και που τελικά οδηγούν πάντα στην υποχώρηση και στην οριστική παράδοση στον έρωτα.