Με ρωτούν αν, κατά τη γνώμη μου, το τελευταίο έργο που έπαιξα στο Εθνικό, οι “Ευτυχισμένες μέρες”, συμβολίζει κατά κάποιον τρόπο τις ευτυχισμένες μέρες που έζησα στο θέατρο(…) Ομως, κανείς τους, αν δεν είναι ο ίδιος ηθοποιός, δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τον τεράστιο μόχθο και, προπάντων, τη βασανιστική αγωνία που υπάρχει πίσω από την ερμηνεία ενός ρόλου, ιδίως ενός ρόλου του κλασικού δραματολογίου».
Βάσω Μανωλίδου