Για τη θεατρική ομάδα του ψυχιατρείου κρατουμένων Κορυδαλλού...

Το δώρο που μου έκανε η θεατρική ομάδα του ψυχιατρείου κρατουμένων Κορυδαλλού θα μείνει βαθιά χαραγμένο μέσα μου, ως μια απο τις ομορφότερες, τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου.
Ήταν η παράσταση του Δημήτρη Κεχαϊδη “Το τάβλι” που παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα στις φυλακές ο Nicola, o Φίλιππος, ο Aristidi, o Albi, o Αναστάσιος Ν., ο Μάϊκλ, ο Miroslav, ο Αναστάσιος Τ και ο Δημήτρης.
Μια παράσταση ανθρώπινη, με χιούμορ, με αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο. Τα παιδιά δεν υποδύθηκαν τους ρόλους τους, έγιναν οι ρόλοι τους, οι ήρωες τους, με έναν ανεπιτήδευτο τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί “επαγγελματίες” ηθοποιοί. Δεν ήταν μόνο η ψυχική τους δύναμη που κατέκλεισε κυριολεκτικά το χώρο των φυλακών. Ήταν πρωτίστως η απλότητα και η φυσικότητα τους ως μια υπενθύμιση του ίδιου του νοήματος της ζωής μας.
Το μεγάλο μου ευχαριστώ στα παιδιά των φυλακών, στην υπεύθυνη της παράστασης Λουκία Πιστιόλα και στις κοινωνικές λειτουργούς συνοδεύτηκε απο μια σκέψη: πως η Τέχνη, ακόμα περισσότερο το θέατρο, ανθίζει τις ζωές μας ακόμα και στις ύστατες στιγμές της απελπισίας.
Αυτά τα παιδιά είναι ένα απο τα μεγάλα παραδείγματα του τι ακριβώς σημαίνει να είσαι μαχητής της ζωής.
Μην το βάζετε κάτω.