Προς το Γιώργο Παπανδρέου...

Αγαπητέ Γιώργο,

Οφείλω να αποδεχτώ και να παραδεχτώ το μεγάλο μου σφάλμα να πιστέψω σε σένα το 2009. Δεν ήμουν άλλωστε η μόνη. Έβαλες την χώρα σε μια απο τις πιο οδυνηρές περιπέτειες της ιστορίας της και να’ σαι τώρα στον ρόλο του θεματοφύλακα της σωτηρίας της.
Δεν ξέρω τι σημαίνει για σένα σοσιαλισμός, σου αναγνωρίζω όμως πως διαχειρίζεσαι με μαεστρία τον προσωπικό σου σουρεαλισμό.
Πάνω απ’ όλα η υστεροφημία λοιπόν, η προσωπική λύτρωση (γιατί είναι ΜΟΝΟ προσωπική) απ’ όσα δικαίως ή αδίκως σου χρέωσαν και άσε την Πατρίδα να ακροβατεί πάνω απο το χάος.

Δεν ξέρω ποιοι σε συμβουλεύουν και σου δημιουργούν κίβδηλες προσδοκίες, αλλά να είσαι βέβαιος πως αυτή την φορά ο κόσμος ΚΑΙ θυμάται ΚΑΙ γνωρίζει ΚΑΙ γελά.

Αγαπητέ Γιώργο,

Φαίνεται πως θεωρείς τον εαυτό σου πιο σημαντικό και απο την ίδια σου την Πατρίδα. Εύχομαι να μην πληρώσει ΚΑΙ αυτή τη φορά η χώρα τα προσωπικά σου γινάτια.

Με εκτίμηση,

Η πατριώτισσα,  δημοκράτισα,  σοσιαλίστρια,
Ζωή Λάσκαρη