Μια θεϊκιά Ζωή Λάσκαρη στο ρόλο της τερατώδους πεθεράς

Καθόλου ακριβοθώρητη, δεν μασάει τα λόγια της, δεν μιλάει με το «στραγάλι στο λαιμό», δεν έχει καμία σχέση με την αστική «πολιτική ορθότητα». Είναι ένα φαινόμενο, αυθεντικό, ποιητικό κι αξιαγάπητο. Εγώ, προσωπικώς, την λατρεύω από την πρώτη φορά που την είδα εκτός σκηνής. Τα ματάκια της έπαιζαν με την καθαρότητα ενός αιλουροειδούς, που όσο κι αν το θέλει, δεν μπορεί να κάτσει καλά, να παίξει την ήμερη, ηρεμία δεν υπάρχει στο ταλέντο, στον θεϊκό οίστρο”

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας