Ζωή Λάσκαρη: Ο Σαμαράς πολύ καλός, ο Τσίπρας δεν πείθει, ο Σταύρος ελπιδοφόρος

Με τη Ζωή συναντηθήκαμε μετά από ένα μικρό κενό χρόνου, μιας γνωριμίας που κρατά από το 1983. Πιο ελεύθερη (χωρίς να σημαίνει ότι παλιότερα δεν ήταν), το ίδιο άφοβη και τολμηρή, με το αλάνθαστο ένστικτό της να την οδηγεί, διαπιστώνει αποτελεσματικό και καλό το Σαμαρά, να μην έχει πείσει ακόμη ο Τσίπρας, ενώ βλέπει θετικά τον Θεοδωράκη.

Είναι  μοναδική. Σταρ την εποχή της ουτοπίας και του κινηματογραφικού σταρ σύστεμ, πρωταγωνίστρια -με απόλυτη θεατρική καταξίωση, σήμερα, αναγνωρισμένη από δύσκολους κριτικούς και (πάνω από όλα) από το κοινό που την ακολουθεί σε κάθε βήμα, αυτά τα ένδεκα χρόνια αφοσίωσης στο σύγχρονο ρεπερτόριο. Στα «Ωραία Χρόνια» του Πίντερ θα σας εκπλήξει, (για μία ακόμη φορά) με τη λιτή και βαθειά εσωτερική ερμηνεία της (εξαίρετοι οι συμπρωταγωνιστές Βέρα Κρούσκα και Στέφανος Κυριακίδης). Παράσταση πιστή στο αμφίσημο και διεισδυτικό πνεύμα του Πίντερ, σκηνοθετημένη από τον ρώσο Άντολφ Σαπίρο, σε μετάφραση Σταμάτη Φασουλή. Ένα ερωτικό τρίγωνο -όσο συμβατικό τόσο αντισυμβατικό- πιθανόν να διαφοροποιεί την έννοια της προδοσίας, ακόμα και να την ανατρέπει, βάζοντας θέμα συνύπαρξης και συγκατοίκησης.

 

– Τι είναι τα Ωραία χρόνια;

Δεν θέλω να δώσω καμία ερμηνεία στις προθέσεις του Πίντερ. Όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί, έτσι και αυτός αρνείται να απαντήσει. Οι ερμηνείες είναι δουλειά των θεατρολόγων. Τα «Ωραία Χρόνια» είναι ένα έργο πραγματικά αμφιλεγόμενο, ακριβώς επειδή είναι πολυσήμαντο. Και επειδή φεύγεις από την αίθουσα με περισσότερα ερωτήματα από αυτά που είχες όταν μπήκες. Αυτό με ενδιαφέρει. Να αποδώσει ο κάθε θεατής το νόημα του κειμένου με τον τρόπο τον δικό του, έχοντας πλοηγό τις δικές τους εμπειρίες, αναμνήσεις, τα δικά του συναισθήματα. Η μαγεία του Πίντερ είναι ΚΑΙ αυτή. Μιλώντας όμως για το έργο θέλω να πω και δυο κουβέντες για τη Βέρα Κρούσκα και τον Στέφανο Κυριακίδη, τους συμπρωταγωνιστές μου. Είναι η πρώτη φορά στη θεατρική μου καριέρα που αισθάνομαι τόσο όμορφα παίζοντας δίπλα σε δυο αγαπημένους φίλους και σπουδαίους ηθοποιούς. Η Βέρα και ο Στέφανος ξεχειλίζουν αγάπη. Τους ευχαριστώ που είναι κοντά μου.

– Shapiro, ο αγαπημένος σκηνοθέτης;

Η μέθοδος του Shapiro έχει πολλά κοινά με αυτές του Βουτσινά ή του Βολανάκη. Ας πούμε η εσωτερικότητα είναι ένα θεμελιώδες σκηνοθετικό ζήτημα και για τους τρείς. Ή η χρήση παρομοιώσεων στη διάρκεια της διδασκαλίας. Ή αν θες ακόμα και ο ακατάπαυστος βομβαρδισμός με πληροφορίες, αυτά που ονομάζουμε πραγματολογικά στοιχεία γύρω από το θέμα του έργου. Η συνεννόηση με τον Shapiro δεν θα μπορούσε να μην ήταν άψογη όταν μια ηθοποιός έχει δηλώσει από την πρώτη στιγμή της καριέρας της πως δίχως δάσκαλο δεν μπορεί να πάρει ανάσα. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία να συνεργάζεσαι μαζί του. Είναι σαγηνευτικός.

Αποδέχομαι την κριτική όταν δεν κανιβαλίζει

– Σε έκριναν αυστηρά ως σήμερα;

Με κρίνουν πάντα. Όταν εκτίθεσαι στα φώτα, με τον όποιο τρόπο, πάντα κάποιος θα σε κρίνει. Στο κάτω -κάτω είναι δικαίωμά του και δεν υπάρχει αυστηρό ή επιεικές. Το θέμα, λοιπόν, είναι όχι αν σε κρίνουν, αλλά ποιοι σε κρίνουν. Αποδεχόμουν πάντα τις κρίσεις που δεν έκρυβαν ιδιοτέλεια, μισανθρωπία και ανθρωποφαγία. Ήθελα να κριθώ και να κρίνομαι για πράγματα που είμαι και όχι για όσα οι άλλοι φαντάζονται πως είμαι ή θέλουν να είμαι. Και στην τελική, να κρίνομαι για την δουλειά μου. Γιατί ΚΑΙ έτσι γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος επαγγελματίας.

– Ευρώπη ή μοναξιά του ανάδελφου;

Μόνον Ευρώπη. Είναι δυνατόν να είμαστε έξω από αυτό που οι ίδιοι γεννήσαμε; Από αυτό που μας εμπεριέχει; Σαφώς χρειάζεται μια αναθεώρηση του τρόπου που αυτή η Ευρώπη λειτουργεί και εκφράζεται πολιτικά. Αυτό να το συζητήσουμε ναι. Αλλά πάντα μέσα στην Ευρώπη, με την Ευρώπη, για την Ευρώπη.

– Θα βγούμε διαφορετικοί από τον οικονομικό πόλεμο;

Θυμήθηκα μια φράση της «Ρόουζ», «αν έχεις ζήσει τον πόλεμο και έχεις επιζήσει δεν θα καταλάβαινες τι σημαίνει δημόσια εικόνα…». Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η ερώτησή σου. Το ζήτημα είναι ακριβώς αυτό. Πόσο διαφορετικοί θα βγούμε. Σκέψου, να υποφέρουμε για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και να μην έχουμε πάρει πρέφα πως δεν αλλάξαμε τίποτα μέσα μας. Άρα, πώς να αλλάξει ο κόσμος γύρω μας; Εξακολουθώντας να σπαταλάμε τόσο χρόνο, δύναμη και φαιά κύτταρα για μια «εικόνα», ιδεατή κιόλας, που έχουμε για τον εαυτό μας όταν ο κόσμος γύρω μας, φλέγεται, καταρρέει, αλλάζει εν ριπή οφθαλμού;

Ο Σαμαράς πολύ καλός, ο Τσίπρας χωρίς πρόταση, ο Σταύρος ελπιδοφόρος

– Σαμαράς, Τσίπρας, Θεοδωράκης

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως ο Αντώνης Σαμαράς θα αποδειχθεί τόσο καλός και τόσο αποτελεσματικός. Κάνει μια απίστευτη προσπάθεια να βγούμε από αυτόν τον οδυνηρό κυκεώνα. Ποτέ δεν είχαν γίνει στη χώρα όσα επιχειρούνται να γίνουν τα τελευταία δυο χρόνια. Είναι εργατικός άνθρωπος, με προφανές πείσμα να γλυτώσει τη χώρα από τις συντεχνίες και τα συμφέροντα. Θέλω να τα καταφέρει χάριν του τόπου. Μόνο ο τόπος με ενδιαφέρει. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καταφέρει ακόμα να μας πείσει ούτε για το τάλαντο ηγεσίας, αν το διαθέτει, ούτε να μας προτείνει εναλλακτική πρόταση, αν την έχει. Οι καταγγελίες είναι, τη στιγμή αυτή, το πιο εύκολο, επικίνδυνο και δημοφιλές σπορ. Είναι, επίσης, μια παλαιοκομματική πολιτική τακτική που ούτε αντίκρισμα έχει, ούτε βοηθά σε τίποτα, έξω φυσικά από την περισυλλογή ψήφων. Ο Σταύρος Θεοδωράκης πήρε μια πρωτοβουλία που καταρχάς με βρίσκει σύμφωνη. Τα πρώτα δείγματα γραφής του δημιουργούν μεγάλη αισιοδοξία για το πολιτικό σκηνικό και το πολιτικό σύστημα. Έρχονται καταρχάς σε ρήξη με μια μίζερη και παρωχημένη αντίληψη περί πολιτικής. Ελπίζω, όσο ο πολιτικός του λόγος ξεδιπλώνεται, να δικαιώσει τις προσδοκίες της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου. Και οι προσδοκίες αυτές είναι πολλές και υψηλές.

– Ποια αξία διασώθηκε από την λαίλαπα του life style, την περίοδο της ευδαιμονίας;

Δεν ξέρω αν είναι αξίες, πάντως διασώθηκαν πολλά πράγματα που δικαιολογούν μια στοιχειώδη αισιοδοξία πως κάτι πάει να γίνει. Πολλοί άνθρωποι αναθεώρησαν, αν μπορώ να το πω έτσι.Είδαν το εφήμερο και το ανούσιο όλης εκείνης της λαίλαπας. Αναθεώρησαν τον τρόπο που ζούσαν ή σκέφτονταν. Γύρισαν την πλάτη στην ευτέλεια, ακόμα και αν την είχαν ζήσει ή δημιουργήσει. Για μένα μετράει πολύ αυτό: να αναγνωρίζεις πως είχες πάρει πολύ επικίνδυνο και ματαιόδοξο μονοπάτι. Από κει και πέρα όλα τα άλλα είναι εύκολα. Αυτό, λοιπόν, πιστεύω. Πως διασώθηκε μια ανθρωπιά και μια συνείδηση, όχι από όλους, αλλά από όσους είναι αρκετοί για να συνεχίσουμε να αλλάζουμε τον κόσμο μας.

Ήμουν και είμαι άνθρωπος

– Ποια φέρεις -σαν κόκκινο νήμα- από την εφηβεία ως σήμερα;

Η δική μου αξία; Ήμουν και είμαι άνθρωπος. Αυτό. Ένας κανονικός άνθρωπος, όπως όλοι. Που θυμώνω, που γελάω, που έχω τις φτηνές και τις ακριβές μου στιγμές, που κάνω πολλά λάθη, που μετανιώνω, που λιποψυχώ και που ύστερα γίνομαι πάλι πολύ δυνατή, που χάνω τα κουράγια μου και μετά χαμογελώ πάλι και λέω, με την βοήθεια του Θεού, θα περάσει. Άνθρωπος, όπως όλοι.

Ηθικό είναι ό,τι υπαγορεύει η συνείδησή μου

– Τότε και τώρα, τι θεωρούσες ηθικό τι ανήθικο;

Ηθικό, σε ό,τι με αφορά, ήταν και τότε και τώρα αυτό που μου υπαγόρευε η συνείδηση μου. Γιατί η συνείδηση μας ξεχωρίζει και, αν θες, διαχωρίζει την ηθική από την ανηθικότητα των πραγμάτων. Θέλω να πω, όλοι ξέρουμε βαθιά μέσα μας αν και πότε λειτουργούμε ηθικά ή ανήθικα. Από κει και πέρα εξαρτάται τι αποφασίζουμε, γιατί δική μας είναι η απόφαση και πάλι, αν θα ζήσουμε δηλαδή έτσι ή αλλιώς. Τώρα, υπάρχει και η ηθική της συλλογικότητας. Το πώς εκφράζεται, δηλαδή, η ηθική μέσα από μια ολόκληρη εποχή και οι εποχές έχουν αλλάξει και αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς. Με στεναχωρεί, ας πούμε, ο τρόπος που δημιουργούν σχέσεις οι άνθρωποι σήμερα, μέσω του διαδικτύου. Υπάρχει μια τρομακτική απόσταση που καλείται να γεφυρώσει, υποτίθεται, η τεχνολογία. Είναι μια ηθική των ημερών μας. Αρνούμαι να τη συμμεριστώ, σχεδόν αρνούμαι να την κατανοήσω. Ως εκ τούτου, η συνείδησή μου (και τα βιώματά μου) μου υπαγορεύουν άλλη στάση: αυτήν μέσω της οποίας ηθικό είναι να φλερτάρεις, να αγγίζεις τον άλλο, να τον μυρίζεις, να μοιράζεστε εικόνες, ήχους. Να δονούνται τα σώματα σας.

– Η γυναικεία φιλία;

Έχει παίξει σπουδαίο ρόλο. Τίποτα δεν έπαιξε τόσο σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου όσο η φιλία. Ίσως το πιο ιερό πράγμα στην ζωή μου, ύστερα από την Πίστη.

– Γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή σου.

Η φίλη μου η Καρλότα. Είναι συνεχώς παρούσα στη ζωή μου και ας έφυγε τόσο πρόωρα.Τον τελευταίο, μάλιστα, καιρό την έχω συνεχώς κοντά μου, δίπλα μου, μπροστά μου. Είναι ώρες που η απουσία της είναι δυσβάσταχτη, είναι πάλι κάποιες άλλες που ξέρω πως είναι εδώ, με βλέπει, με παρακολουθεί, χαμογελάει, με νοιάζεται και με προστατεύει. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Καρλότα, εκείνο το μαγευτικό πλάσμα που τα μάτια της φεγγοβολούσαν μονάχα αγάπη.

Λατρεύω τη Σμαράγδα Καρύδη και τη Ζέτα Μακρυπούλια

– Πώς πάμε από σταρ σήμερα;

Αγαπώ τη Σμαράγδα (Καρύδη) και τη Ζέτα (Μακρυπούλια). Είναι δυο ταλαντούχα και πανέμορφα κορίτσια. Τις λατρεύω. Είναι αληθινές σταρ, και σταρ φτιάχνει μόνο το DNA. Τίποτα άλλο. Αν δεν το φέρεις μέσα σου εκ γενετής, μην το παλεύεις. Δεν φτιάχνεται. Και αν φτιαχτεί δεν είναι σταριλίκι, είναι μια ψευδαίσθηση αναγνωρισιμότητας.

– Με ποιους άνδρες θα ήθελες να βρεθείς στη σκηνή;

Υπάρχουν δεκάδες παιδιά. Ο Καραθάνος, ο Χρυσοστόμου, ο Παπαδημητρίου, είναι μια γενιά ηθοποιών πολύ ταλαντούχων που τους θαυμάζω απεριόριστα. Και ο Λευτέρης Δημηρόπουλος. Υπάρχει πολύς κόσμος ευτυχώς. Συγκινούμαι και ενθουσιάζομαι, γίνομαι σαν μικρό παιδί όταν βλέπω αυτά και άλλα παιδιά να διαθέτουν τόσο μεγάλο ταλέντο, να παίζουν τόσο καλά.

Είχα πρόωρη, βίαιη ενηλικίωση

– Η σπουδαιότερη αρετή της ωριμότητας;

Η ωριμότητα δεν είναι αρετή. Αρετή είναι η διαχείριση της ωριμότητας. Αρετή είναι η ευπρεπής ωριμότητα. Αυτή η ωριμότητα όπου κεφαλαιοποιείς τις εμπειρίες σου. Που έχεις καταλάβει πια πώς έζησες και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από το να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Η δική μου αγωνία από μικρό παιδί ήταν να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Γιατί είχα πρόωρη, βίαιη ενηλικίωση, που με εξανάγκασε, δεν ξέρω καλώς ή κακώς, να διαχειρίζομαι μια βασανιστική εν πολλοίς ωριμότητα από μικρό κορίτσι. Έζησα λοιπόν και δημιούργησα για να φτάσω πια σε μια ηλικία όπου να μπορώ να πω, ευλογημένος ο Θεός που μου έδωσε τα φόντα, γιατί δεν τα είχα, γιατί κάνεις μας δεν τα έχει, ερχόμαστε «γυμνοί» στον κόσμο, να κάνω πέντε πράγματα στη ζωή μου μέσα από τα οποία να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος.

– Το μυστικό στη μακροβιότητα της σχέσης με τον Αλέξανδρο η ανοχή;

Ανοχή; Χριστέ μου, μακριά από μένα τέτοιες λέξεις. Ανοχή σημαίνει αφόρητη και ασταμάτητη δυστυχία. Και δειλία, επίσης. Δεν υπάρχει «μυστικό». Μια σχέση κρατάει όταν εξελίσσεται, όταν μεταλλάσσεται, όταν μέσα από αυτήν ανταμώνεις πια τη λαχτάρα του άλλου και εκείνος τη δική σου, όταν ανταμώνονται οι στόχοι σας, όταν ο αλληλοσεβασμός και η αγάπη αρχίζουν και γίνονται σημαντικότερα από τις εφήμερες κρίσεις.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΑΘΗΝΑΪΣ – ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ

Καστοριάς 34-36 (Ιερά Οδός)

Βοτανικός

Τηλ.:2103477878

Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21:00 & Κυριακή 19:00.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 20 ευρώ /Φοιτητικό 15 ευρώ
Ανέργων-συνταξιούχων 10 ευρώ

Πηγή: aixmi.gr