Για το θαρραλέο άρθρο του Θόδωρου Ανδρεάδη Συγγελάκη...

Διάβασα το θαρραλέο άρθρο του Θόδωρου Ανδρεάδη Συγγελάκη που με αφορμή την τρίτη κατά σειρά αυτοκτονία νεαρού, θύματος ομοφοβίας στην Ιταλία, αποκαλύπτει και ο ίδιος την σεξουαλική του ταυτότητα και καταφέρεται εναντίον των κοινωνικών διακρίσεων.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μίασμα. Είναι το πιο υπερήφανο δικαίωμα, το δικαίωμα στον έρωτα, στην αγάπη, στη συντροφικότητα.
Το πιο τρομερό απ’ όλα είναι ο τρόπος που η ίδια η οικογένεια εξωθεί νέα παιδιά στην αυτοχειρία επειδή κάνουν το πιο φυσιολογικό και αυτονόητο: αγαπούν, απολαμβάνουν τον έρωτα. Είναι τρομακτικό, θλιβερό, χυδαίο να ακούς γονείς να λένε «ας ήταν πρεζόνι το παιδί μου και όχι πούστης». Αναρωτιούνται τι λένε; Αναρωτιούνται ποιος είναι ο ρόλος τους; Όλοι, περισσότερο τα νέα παιδιά, να νικήσουν το φόβο που τους προκαλεί μια κοινωνία σάπια μέχρι το κόκκαλο, βρομισμένη από την υποκρισία, την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό. Η μάχη για την ελευθερία να επιλέγουμε ποιον και πώς θα αγαπήσουμε είναι η πιο τρομερή, η πιο καθοριστική για να μη βουλιάξουμε στη δίνη του παλαιολιθισμού και του κοινωνικού σκοταδισμού. Θοδωρή, είμαι υπερήφανη για σένα και για όλους αυτούς που παλεύουν καθημερινά, στις πιο αντίξοες συνθήκες για να υπερασπίσουν δικαιώματα για τα οποία δυστυχώς χύθηκε και χύνεται πολύ άδικο αίμα: της ζωής και της ελευθερίας.